παλλιχίαρ

παλλιχίαρ (Α)

(κατά τον Ησύχ.) (στους Λάκωνες) «πεμμάτιόν τι».

[ΕΤΥΜΟΛ. Πιθ. < πᾶν + θ. λιχ- τού λείχω «γλείφω»].